Herkeste sonsuz esma var. Ama bu sonsuz esmaların orantılarının ufak farklılıklar göstermesi insan denilen birimlerin bu kadar farklı görünmesi ve bu kadar farklı fiiller açığa çıkarmasını sağlıyor. Aynı esmaların farklı farklı birleşmelerinden dolayı. Renk skalası düşünün. Sabit renkler var değil mi? Sabit renklerden sonsuz renk skalası çıkıyor. Azıcık mavi ve azıcık içine kırmızı… O orantı onların bileşiminden açığa çıkan rengi oluşturuyor. İşte bizler de öyleyiz. Frekanslar (birimler-beyinler), kuantum potansiyelden yani frekans yumağından ayrı değil. Hepsi frekans yumağında var. Frekans yumağının her bir frekansında tüm mevcut. Bunu da
Hz. Muhammed (s.a.v) “zerre küllün aynısıdır” diye anlatıyor. Yani senin bir tek hücrende, frekansında bu bilginin tümü mevcut. Çünkü insanın oluşumuna baktığında bir tek hücreden oluşuyor. Çoğalıyor çoğalıyor. Öyle bir dizilim var ki onun içinde hangi organ nereye gidecek ne işlev yapacak bütün bilgi mevcut işte! Gözümüzün önünde duruyor da biz bunu hala görmüyoruz. Tek hücrenin içinde.... Seyrediyoruz… Hamile kalıyor insanlar. Belgeseller var. Nasıl olduğunu tıp açıklamış artık. Ama hala bunu idrak edemiyoruz. Demek ki ben buradayım, bir frekans yumağıyım. Ama tümü bu frekans yumağının bir frekansında var. Bu bilgi beyin adı altındaki yapıda, epifizde var. Tümün bilgisi epifizde mevcut. Bütün bu çalışmalar o epifizde ki bilgiyi açığa çıkarmak için yapılıyor. Hakiki aklın, aklı kül’ün devreye girmesi epifiz ile alakalı. O bir şeyi deneyimleyerek devreye girmiyor. O, bilerek devreye giriyor. İlmin şehrinden geldiği için… Direk epifizin açık olması, işte onun için “Rasulullah Efendimiz (s.a.v.) annesinin karnında da Rasul’dü, annesinin karnında da
Nebi’ydi.” Çünkü onun beyninin formasyonu bu şekildeydi. Epifiz açıktı zaten, açık geldi. Örtüsüne bürünmüştü, oda kalkınca sistem Rasule ayan oldu.. “Bu açıklığa, yani tam açıklığa işte “vahiy” geldi” diyoruz. Yani, sistemi tam olarak algılıyor.