03 Ekim 2011, 12:35 | #1 | ||||||||||||||||||||
Keyifli~Üye Üyelik tarihi: 20 Mart 2011
Mesajlar: 130
| Sevgi ve vefa Gerçek anlamda sevgi, diğer insanları da kendimiz kadar sevebilmeyi içerir. Karşımızdaki insanı ne kendimizden çok; ne de kendi yerimize sevmeli; bu ayırımın farkında olmalıyız. Sevgi, diğer insanların seçimlerini kendi seçimlerimiz gibi sevebildiğimizde gerçekleşir. Sevgi tek bir yaşantı değildir, hayatta bir süreçtir. İnsanın kendisini savunmasızca ortaya koyabilmiş olmasının, acılarını ve zaferini içeren bir süreçtir. Birey olabilmek, farklı birey olmaya saygı duyabilmektir. Mutluluk o anda yaşanılan her şeyi hissedebilmektir. Yaşadığının farkına varabilmektir. Mutlu insan sevincine neşe, hayatına iyimserlik katar. Mutsuzluk insanın kendi içinde ürettiği duygularla yoğrularak; kendini yaşamaktan kaçınma sonucu yaşanan bir olgudur. Mutsuz insan kederine karamsarlık, sevincine ise endişe katar. Çünkü kendisine karşıdır. Oysa yaşamak ve sevmek birbirinden ayrı olgular değil, bir bütündür. Sevgi içerisinde vefa (sadakat, içten bağlılık, içtenlik, sebat) barındırmıyorsa yavandır, ruhsuzdur; gerçek değildir. Vefanın eşdeğer anlamları duygularda sadakat, hakikatli olma, sevgi bağlılığı, sevgide içtenlik, sevgide sebattır. Peki, biz gerçekten vefalı mıyız? Dostlarımıza, arkadaşlarımıza, aşkımıza vefalı davranış içerisinde miyiz? Yoksa hayatı ve arkadaşlıkları hızla tüketen, sadece kendini beğenen, her şeyi tüketen bir hale mi dönüşüyoruz? Teknolojinin kolaylığı yanında duygularımızda da, bir ****l yığını mı oluştu? Gülmeyi ve ağlamayı unuttuk mu? Hedefler uğruna arkadaşlıklarımızı da hiçe mi sayıyoruz? Hayatı sıcak dostluklarla paylaşmayı unuttuk. Galiba sevgi ile yaşamayı unuttuk. O kadar küçük hatalarla bitirdik ki bağlarımızı. Hayatı menfaat üzerine kurduk. Kimin hayatı iyi gidiyor ise, orada olmayı seçer olduk. Hal böyle olunca da paranın esiri olduk. Paranın bizi kukla gibi oynatmasına izin verdik. Hayatta her şeyi para üzerine kurduk. Hatta arkadaş seçeceğimiz insanların, etiketine, çevresine baktık. Asilliği, zenginlikle karıştırdık. Mütevazı olmayı seçmek zor geldi; üstün olma yarışına girdik. Hayatta her yönden yarış haline girdik. Her şey ben ve ego üzerine öyle tasarlandı ki. Sanki bizim dışımızda bir başka dünya yok gibi hareket ettik. Özgür yaşamayı, yalnızlığı; paylaşmaya tercih ettik. Sevgi köprülerini yıktık, yalnızlık duvarları ördük çevremize. Gerçek dostlarımıza zaman ayıramaz olduk. Çalışma ve ev girdabına yakalandık. Kendimizi sevmeyi unuttuk. Sevgiyi yumak haline getiremedik. Başkalarının başarılarını, sevgilerini, aşklarını kıskanan toplum haline geldik. “Oysa etrafındaki insanların yolunu açan insanların, yolunun açıldığını unuttuk.” Hayatı ya masallardaki kahramanlar; ya da filmlerdeki oyuncular gibi yaşamayı tasarladık. Sevgi umutla başlar. Ancak kısa sürede kişiler birbirine ya aşırı bağımlı, ya da açık, maskelenmiş kızgınlık duygularının gelişmesine neden olur. Çünkü her biri diğerini özerkliğini engelleyen bir etken olarak algılamaya başlar. Böylece sevgiye olumsuz duygular, egemen olmaya başlar. Dolayısı ile huzura ulaşılmaz, çoğu kez taraflardan biri sevgiyi bitirir. Sevginin sona ermesi ise; özgürlük yerine yetersiz bir benlikten kaynaklanan bunalımı getirir. Sevgi yaşama konusunda korku geliştirilir ve duygusal dünya üzerine bir kabuk örülür. Oysa gerçek sevgide aşırı bağımlılık yoktur, bireyin özerkliği yok olmaz. Gerçek bir sevgi bağı vardır. Sevginin olduğu yerde de vefa vardır. Bireyler kendi kimliklerini oluşturmuşlardır. Birbirlerine ve birbirlerinin sevdiklerine saygı duyarlar. Tek başına yaşam dilimi geçirmesine, kendine özel zamanı olmasına fırsat tanırlar. Kişilik olarak gelişmeye destek olurlar. Böylece sevgi bağı ve vefa oluşur. Gerçek sevgi iyi ve kötü günde paylaşmayı bilmektir. Fedakarlık beklemek, yıpratmak zorlayıcı olursa yaralar. Oysa kişi kendisini zorunlu hissettiği için değil; hissettiği şekilde yaşamalıdır. “Gerçek sevgi iyilik gördüğünde artmayan, kötülük gördüğünde azalmayandır.” Emine Yontunç Kadının Sesi Gazetesi | ||||||||||||||||||||
03 Ekim 2011, 22:20 | #2 | ||||||||||||||||||||
NetteKeyif Üyelik tarihi: 15 Mart 2011
Mesajlar: 16.171
| Cevap: Sevgi ve vefa harikasın
__________________ İlk kez değil bu kaLp hazır bütün eLvedaLara var git gönüL yasak bize sevda Senden uzak diyar diyar gezer kalbimde hasret Boynum bükük sensiz her yer gurbet Uyuduğum dizlerine sevda rengi gözlerine GönüLsüz eLveda yar... Ömrüm ağlar takvimlerde bir sürgündür bu can tende Ben gitsem de kalbim senLe gönüLsüz eLveda Aşka. http://nettekeyif.com/image.php?type...ine=1300830921 | ||||||||||||||||||||
Bookmarks |
Etiketler |
sevgi, vefa |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Seçenekler | Arama |
Stil | |
| |