12 Mayıs 2011, 20:55 | #1 | ||||||||||||||||||||
Keyifli~Üye Üyelik tarihi: 09 Mayıs 2011
Mesajlar: 1.000
| belki hata belki de hayırlısı bilemem..
bu da benim hikayem... daha 17 dim.,,hani hergün görürsün de normal biri gibi gelir ama birden gecenin bi vakti senin için sevimli olabailecek onun davranışlarını düşünürsün ve düşündükçe ona aşık olmaya başlarsın. aynen öyle oldu benim de.zamanla daha çok sevdim onunla bir aile kurma hayalini.. anllattığım kız çok uzaktan da olsa akrabamız,,ve komşu sayılacak kadar da yakında oturuyorlar. neyse o günden sonra sürekli onu görmek ve daha çok yakın olmak için hep evlerinin ordan geçerdim.kızla aynı okula giderdik ama hiç birlikte gitme fırsatım yoktu.. taki okul dönüşleri geç saate kalıp karanlık olduğunda abisi onu hergün okuldan almamak için bana onu okul döünüşünde mahalleye kadar beraber gelmemi steyene kadar.. tabii ben sevinçten uçuyorum abisi nerden bilsin) neyse o gün ilk defa beraber yürüyecez,,gerçi muhabbetimiz vardı merhaba iyi günler falanla sınırlıydı. heyecan hat sahfada,,konuşurken sesimin titrediğini farkediyordum.. hep derslerden konuştuk sınav öss falan filan.. gitgide artık muhabbeti koyulaştırabiliyorduk.. bi şiir vardı onu bi kağıda yazmıştım o şiir tamamen beni anlatıyordu onu nasıl sevdiğimi.. yüzüne söyleyemiyordum utanıyordum çünkü yada cesaretim yoktu.. defterini alıp ne işlediniz bahanesiyle defterin araına yerleştirdim.. çok korkuyordum aslında ama ne olacaksa olsun diyordum. ertesi gün yine beraber döndük okuldan bişeyler söylesin istedim ama söylemedi..görmemiştir dedim. ama bir hafta kadar hiç bişey söylemedi ama daha sıcak davranıyordu sanki ona söylemem için cesaret veriyordu. en son tüm cesaretimle ona söyledim,,ve de hatta bi kağıda şiir yazıp defterinin arasına bıraktığımı söyledim.. evet dedi şiir çok güzeldi deyip gülümsedi sadece...bunun bi evet olduğunu herkes anlardı o anda.. meğerse o da benden çok hoşlanıyormuş...artık bazen okulu asıp kimsenin bizi tanımadığı yerlerde dolaşıyorduk.. çok güzel günlerimiz oldu biz hayatta ayrılmayız derdik ne olursa olsun.. neyse güzel günleri atlıyorum,,çünkü onunla herşey güzeldi.. lise bitti okutmadı onu ailesi.. ben okuyordum üniv. kazandım. çok fazla görüşemiyorduk sadece telefonla konuşuyorduk bu da bize yetiyordu.. bigün bi haber aldım onu istemeye gitmişler hemde amca oğluma..tabi biz saklı yaşadık aşkımızı bizim orda yani güneydoğu da aşk günah sayılır en azından o zamanlarda. yok demesine rağmen olmaz demesine rağmen büyükler anlaşmışlar çoktan. amca oğlunu aradım herşeyi anlattım vazgeçsin dedim nerde öküz beyinli tek sen okudun ben cahilim deyip büyükler ne demişse o olacak dedi.. arıyor beni ,,kaçır beni diyor ama korkuyordum daha doğrusu ablama anlattım olayı unut dedi çok büyük olay olur dedi olurdu da belki de töre cinayetlerine kurban gidilme veya kan davası haline gelme riski vardı.. korktum daha yaşım da 19 yapamadım...beni bi daha arama dedim..istemeseydin dedim tamamen suçu ona attım.. bana son sözü 'inşallah çok kötü kaza geçiririm hafızam silinir seni unuturum'' olmuştu..intihara kalktı ailesi gizledi olayı..ve çabucak evlendirdiler.. .ben iki yıl boyunca yaşamadım sonra.. hayattan hiç bi beklentim olmadı..hep ağlıyordum geceleri..nden korktum neden kaçırmadım deyip durdum..ama iş işten geçmişti.. şimdi de unutmadım eminim o da unutmadı ama iki çocuğu olduğunu biliyorum..anlamadı bizi kimse Allah kimseye öyle bi olay yaşatmasın..uzun oldu kusura bakmayın.. | ||||||||||||||||||||
Bookmarks |
Etiketler |
belki, bilemem, hata, hayırlısı |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Seçenekler | Arama |
Stil | |
| |